Escape from Jan Sofat.

M & M waren afgelopen 10 dagen op rondreis door Florida en hadden Paul gevraagd om het ford op Jan Sofat te verdedigen. Wat M& M niet hadden gezegd was dat de honden van Mareille vlucht gevaarlijk waren. Zeven dagen zijn de honden bezig geweest om de zwakke plekken in het hek te vinden. De achtste avond was het raak en verruilde de beide honden de status van gevangene voor vogelvrij. De vluchtpoging duurde niet lang binnen 3 uur lagen beide honden in de auto van Mareille te snurken. De bal lag nu bij Paul om ervoor te zorgen dat het bij vluchtpoging zou blijven. Omdat het nogal een klus voor een man alleen is schakelde hij mij in om hem te helpen. Nadat we het hele hek afgelopen hadden vonden we bij een hek uitbraaksporen. Voortvarend gingen wij te werk en binnen een paar uur was het karwij geklaard. De honden kwamen ook even polshoogte nemen en liepen zichtbaar niet onder de indruk weer weg. Dit signaal hadden we totaal verkeerd ingeschat, wij dachten dat alle vluchtpogingen nu in de kiem gesmoord waren. De volgende dag stonden Chika en Baileys aan de verkeerde kant triomfantelijk te kwispelen. Dit betekende oorlog. Een nieuw plan werd gesmeed en om dit plan uit te voeren werd gaas en ijzerdraad gekocht. Terug op Jan Sofat aangekomen gingen we direct voorvarend te werk. Het oude gaas werd weggehaald en vervangen voor het nieuwe gaas. Tijdens de werkzaamheden kwamen de beide honden op bezoek om op de hoogte te blijven van de vorderingen en om te kijken of er gat in de defensie te vinden was. Nadat het lange hek gedaan was verplaatste we de werkzaamheden naar boven om ook het kleine hek onder handen te nemen. De teleurstelling droop van hondenkoppies af. Ze hadden blijkbaar niet verwacht dat we ook dat hek zouden doen. Ha wel dus.
Omdat dit hek een stuk kleiner was waren we ook snel klaar. Na een inspectie over het gedeelte van het hek dat nog door Mareille was gedicht dachten dat we nu wel klaar waren. Nee dus want terwijl nog stonden na te genieten van het werk was Baileys bezig met uitbraakpoging twee. Niet onder het hek door nee via het dak van het hondenhok en dan een sprong naar de vrijheid. Gelukkig waren we getuige van deze poging en kon deze poging verijdelen met een plank hout. Nee niet om mee te slaan maar om tussen het hek en het hok te plaatsen. Deze handeling zorgde voor gelijkspel.
Een mailtje van Paul van twee uur ’s nachts vertelde me dat de honden de score weer opgevoerd naar 4-3. Sorry maar dat moest wachten tot de volgende ochtend.
Na een uurtje fietsen hadden we weer genoeg motivatie gevonden om opnieuw alle spullen voor gaas te trekken. Na een inspectie ronde werd het lek gevonden in het hek wat Mareille had gedaan en waarvan wij dachten dat het onmogelijk was om daar uit te breken. Het werk begon weer van voor af aan. Oude gaas verwijderen, nieuw gaas plaatsen en houten rand plaatsen. Na anderhalf uur zat alles er op en waren alle hekken nagelopen en oke bevonden. Een daverende klap van vuurwerk die ergens in Jan Sofat tot explosie was gebracht bracht ons tot wanhoop. Door de klap waren de honden zo geschrokken dat ze niet onder het hek door gingen zoals bij alle andere vluchtpogingen maar over het hek. Baileys vloog, gedreven door angst, met een soepele sprong over het hek Ik keek Paul verbaasd aan en hij mij. We hadden veel verwacht maar dit niet.. Hier was en is geen kruid tegen gewassen. De overwinning behoord aan de honden we moesten ons gewonnen geven. Het spijt ons maar het is nu aan Mareille om iets te verzinnen, succes daarmee. Als je ons ergens voor nodig hebt horen we het wel.

Zwet