Klein kunst in de west met een grote K

Dat ik in Nederland groot bewonderaar ben van cabaret weten de mensen die me een beetje kennen wel. Vele avonden heb ik samen met de cabaretclub in de schouwburg doorgebracht. Het leuke aan de schouwburg in Hoofddrop is dat het niet een absurd grote zaal is en dat geeft een beetje huiselijke sfeer. De sfeer groeide al met het bestellen van de kaarten. Je kon ze bestellen via een magazine dat de schouwburg elk jaar ruim voor het begin van het cabaretseizoen uitgaf. Na het ontvangen van het blad kwam onze club samen om de leukste, interessante of die voorstelling eruit te pikken die we bij de VARA hadden gezien. Nadat we overeenstemming hadden bereikt over het te nemen pakket was het wachten op de enveloppe met daar in de verkregen kaartjes. Soms kregen we niet alles waar we op gehoopt hadden om het jaar daarop zomaar alle kaarten te krijgen die besteld waren. De avond van de werkelijke voorstelling kwamen we bijeen voor de hal van de Meern. Waren we allemaal aanwezig was het jas ophangen, bakkie kopen ( 1 gewone koffie 2 cappuccino 1 thee en 1 koffie verkeerd) Hadden we een bakkie was het op de trappen wachten op de zoemer die aangaf dat het tijd was om je plekkie op te zoeken. Met het dimmen van de lichten verstomde ook het zacht gefluister en nam de spanning in zaal toe. Het rode doek schoof open en met de eerste zin werd meestal de trant gezet voor de avond.

Hoe anders gaat dat op dushi Curaçao waar ook de meest uitlopende cabaretiers uitgenodigd worden. Via radiospotjes en aanplakbiljetten worden de voorstellingen aangekondigd maar de meeste mensen worden toch via de mond op mond reclame gelokt naar een van de diverse locaties waar het optrede wordt gegeven. Nadat de locatie bekend is, is de volgende vraag waar de kaartjes gekocht kunnen worden. Vaak is de locatie waar het optreden plaatsvindt ook die locatie waar de kaarten gekocht moeten worden. In het uiterste noodgeval kunnen ook op de marinebasis de kaarten gekocht worden.
Op de avond van de voorstelling rijdt iedereen met zijn eigen auto (carpoolen gelul) naar Mambo, Zanzi bar, Brakkeput mei mei of Luna Blauw om daar soms met moeite de auto kwijt te raken. Oké geparkeerd te krijgen, je auto kwijt raken is hier geen probleem. Het grote voordeel van tropische omstandigheden is dat je geen twee euro vijftig kwijt bent om je jas op te laten hangen en de koffie wordt ingeruild voor 3 Bright (waarvan 1 zonder citrusvrucht) 1 cola light, 1 water en een Cuba libre. Als er 2100 uur op het kaartje staat ben je om 2130 nog steeds op tijd ( ja Marco je zou je hier prrrrrima thuis voelen) Toch is het wel handig om 2115 een plek te bemachtigen anders zit je de voortelling vanachter een palmboom te bekijken. Doordat er geen rood gordijn is om de artiest van het gepeupel te scheiden krijgen de vroege vogels een aardige inkijk in de cabaret keuken. Een zenuwachtige heen en weer ijsberende artiest kan zicht nergens achter verschuilen en blijkt ook ineens gewoon weer een mens te zijn. De rest van het decor wordt gevormd door palmbomen een ruisende zee en de mooiste belichting die je kunt verzinnen. Soms hebben we echt geluk en verschijnt er achter de artiest de opstijgende volle maan.

Na de uitvoering gaat de bar weer open en wordt er meestal terwijl je met je blote voeten in het zand staat nog even nagepraat over de gegeven voorstelling.

Zwet

p.s.
Voor het betere fotowerk tijdens cabaret ga dan naar www.mareille1977.com Dan moet je maar ff kijken bij de foto’s van maart. Wat je daar vind zijn de foto’s van Veldhuis en Kempers.